Αχιλλαία Αιμοροϊδες

Περιγραφή : Η Αχιλλαία ή χιλιόφυλλο ανήκει στην οικογένεια των σύνθετων (Asteraceae) και κατάγεται από την Ευρώπη. Είναι αυτοφυές, αρωματικό φυτό με γκριζοπράσινα φύλλα, το χρώμα των ανθών του ποικίλει από λευκό έως ροζ, ανθίζει καλοκαιρινούς μήνες και το ύψος της φτάνει τα έως και 60 εκ. Χρήσιμα μέρη είναι κυρίως τα άνθη και τα φρέσκα βλαστάρια και η γεύση του πικρίζει.

Γαϊδουράγκαθο

Περιγραφή: Ανήκει στην οικογένεια των συνθέτων (Compositae). Είναι μονοετής ή διετής αγκαθωτή πόα, ύψους έως 1,5 μ. Τα φύλλα του είναι εναλασσόμενα, με παρυφές οδοντωτές, ανοιχτοπράσινα με άσπρα νεύρα, ενώ οι κεφαλές των ανθέων είναι μεγάλες και μωβ χρώματος κυρίως. Το γαϊδουράγκαθο ή σίλυβο  είναι αυτοφυές κυρίως στη λεκάνη της Μεσογείου, ενώ καλλιεργείται στην υπόλοιπη Ευρώπη και στη Νότια Αμερική.

Αγριάδα

Περιγραφή: Είναι πολυετές αυτοφυές χόρτο, με πολύ μακριές περιπλεκόμμενες ρίζες. Τα φύλλα του είναι στενά, ταινιοειδή και γλαυκοπράσινα, το ύψος του κυμαίνεται από 10 έως 50 εκ. Υπάρχουν διάφορα είδη, ανάλογα με τις περιοχές-συναντάται ακόμα και σε περιοχές με υψόμετρο τα 2000μ.

Θεραπευτικές Ιδιότητες: Είναι από τα πιο χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά και συμπεριλαμβάνεται σε πολλούς συνδυασμούς για τη θεραπεία του προστάτη. Φυσικό αντιβιοτικό και από τα πιο φημισμένα διουρητικά. Είναι μαλακτικό χωρίς παρενέργειες, καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες και μειώνει τη χοληστερίνη του αίματος. Βοηθά ενάντια στους κολικούς του συκωτιού, στις πέτρες στη χολή, στη χρυσή και την κυτταρίτιδα. Δρα ως αντισηπτικό και αντιφλεγμονώδες σε ουρικές λοιμώξεις, όπως κυστίτιδα, ουριθρίτιδα, προστατίτιδα(σε άριστο συνδυασμό με Αχιλλαία), στον ρευματισμό και τα αρθριτικά τις ασθένειες του δέρματος και την ηπατίτιδα. Είναι ωφέλιμο για νεφρόλιθους και ψαμμίαση (άμμο στα νεφρά).

Χρήση: Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα φύλλα και κυρίως η ρίζα της. Παρασκευάζεται ως αφέψημα.( ρίχνουμε δύο κουταλιές του τσαγιού κομμένο ρίζωμα σε ένα φλιτζάνι νερό και το σιγοβράζουμε για 10 λεπτά

Λεβάντα

Περιγραφή: Είναι μικρός θάμνος, ύψους έως 1 μ. Έχει μακρόστενα και γκριζοπράσινα φύλλα, μήκους 1-4 εκ. Τα άνθη του διατάσσονται σε πυκνούς επάκριους στάχεις, οι οποίοι φέρουν στην κορυφή μεγάλα πορφυρά βράκτια. Οι μικρές δίχειλες, συμπέταλες στεφάνες (6-8 χιλ.) έχουν σκούρο πορφυρό χρώμα.

Θεραπευτικές Ιδιότητες: Τα άνθη της θεωρούνται ότι ενεργούν κατά του βήχα, του άσθματος, του κοκίτη, της γρίπης και της λαρυγγίτιδας. Η λεβάντα καταπραΰνει τους νευρόπονους του στομάχου και ηρεμεί το νευρικό σύστημα, γιατί δρα ως χαλαρωτικό. Είναι ιδανικό για τις αϋπνίες και το στρες, βοηθά τις ημικρανίες και τους πονοκεφάλους.

Χρήση: Είναι φυτό αρωματικό – φαρμακευτικό και εκτός από αφέψημα χρησιμοποιείται πάρα πολύ και ως αιθέριο έλαιο.

Αγκινάρα

Περιγραφή: Πολυετές λαχανικό σε σχήμα θάμνου, ανήκει στην οικογένεια των συνθέτων (compositae). Καλλιεργείται σε μέρη προφυλαγμένα από το δυνατό ψύχος και χωρίς πολύ υγρασία, τα φύλλα της είναι μεγάλα με βαθιές σχισμές, πολλαπλασιάζεται με παραφυάδες κατά την άνοιξη ή το φθινόπωρο. Η αγκινάρα είναι πλούσια σε βιταμίνες Α, Β1, Β2, νιασίνη και C, ασβέστιο και φώσφορο. Εκτός από εξαιρετικό λαχανικό, αποτελεί επίσης και ένα πολύτιμο φάρμακο.

Το τέλος των βοτάνων

Είναι γνωστό ότι κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα στην Ευρώπη, το κέντρο του τότε κόσμου , υπήρχε μια άτυπη, αφανής κυβέρνηση που με δικτατορικές εξουσίες βρισκόταν πάνω από κράτη και κυβερνήσεις. Ήταν η παντοδύναμη τότε Εκκλησία. Στην πορεία της εξέλιξης και με την ανάδειξη των ΗΠΑ ως το "κέντρο του κόσμου" η Εκκλησία αλλά και η Ευρώπη έχασαν σταδιακά την δύναμη τους. Σήμερα τον εικοστό πρώτο αιώνα η δικατατορία της Εκκλησίας έχει αντικατασταθεί από δυο άλλες που έχουν χωρίσει τα πεδία των εργασιών τους και όχι μόνο η μία δεν ενοχλεί την άλλη, αλλά συνεργάζονται στενά. Μιλάω για την δικτατορία των Τραπεζών και την δικτατορία του Φαρμάκου. Μιας και το άρθρο έχει να κάνει με την υγεία ας περιοριστώ στο να σχολιάσω την δεύτερη. Οι φοιτητές της ιατρικής μεταξύ άλλων ένα από τα σπουδαία μαθήματα που παρακολουθούν είναι και η φαρμακολογία. Εδώ τίθεται ένα ερώτημα. Γιατί δεν σπουδάζουν και βοτανολογία;
Η απάντηση είναι απλή. Αν οι γιατροί βρουν και άλλους τρόπους θεραπειών πως οι φαρμακοβιομηχανίες θα συνεχίσουν να έχουν αυτά τα τεράστια κέρδη κάθε χρόνο. Το βότανο δεν πατεντάρεται.
Τι έκαναν λοιπόν; Έπεισαν την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ότι ο καλύτερος τρόπος για την προστασία της υγείας των πολιτών είναι να απαγορευτεί η συλλογή, η καλλιέργεια και η διάθεση  των βοτάνων μέσω των ειδικών καταστημάτων κάτι που γίνεται αιώνες τώρα και μόνο οι φαρμακευτικές εταρίες να μπορούν να το κάνουν και να τα διαθέτουν μέσα από τα φαρμακεία. Προχώρησαν όμως και παρακάτω. Θα απογορευτεί επίσης και η δυνατότητα να καλλιεργεί ένας πολίτης βότανα και λαχανικά στον κήπο του. Και τέλος όλα τα βιολογικά προϊόντα συμπεριλαμβανομένων και των βοτάνων πριν διατεθούν στην κατανάλωση θα ακτινοβολούνται.

παντζάρι

Αν και δεν είχε πέσει στο ραντάρ της δυτικής ιατρικής μέχρι πρόσφατα, τα παντζάρια ή τεύτλα χρησιμοποιούνται για αιώνες στη Ρωσία και άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Είναι το κύριο συστατικό της παραδοσιακής σούπας «Μπορς».

Ίσως τα παντζάρια ναι είναι ένα από τα  μυστικά πίσω από της μακροζωίας και την ύπαρξη πολλών αιωνόβιων σε αυτές τις χώρες. ...
Περιέχουν ένα μεγάλο αριθμό συστατικών που συντελούν στην καλή υγεία και φυσικά και στη καλή υγεία των οστών.

Το φολικό οξύ, η βιταμίνη C, το μαγγάνιο, το μαγνήσιο και ο χαλκός είναι όλα ουσίες που χτίζουν και δυναμώνουν τα οστά σας.
Το φυλλικό οξύ είναι μέρος του συμπλέγματος της βιταμίνης Β και απαραίτητη για την ανάπτυξη των ιστών.
Η βιταμίνη C είναι ζωτικής σημασίας για την παραγωγή του κολλαγόνου, μιας πρωτεΐνης που διατηρεί, μεταξύ πολλών άλλων, υγιή τα οστά και τους  χόνδρους.
Το μαγγάνιο που πολύ συχνά το υποτιμούμε, είναι απαραίτητο για τη σύνθεση του συνδετικού ιστού στο χόνδρο και τα οστά. Επί  πλέον,  συμμετέχει σε πολλές άλλες σημαντικές εργασίες, συμπεριλαμβανομένου του σχηματισμού της θυροξίνης, της κύριας ορμόνης του θυρεοειδούς αδένα.

Δεν είναι λιγότερο σημαντικό το μαγνήσιο, καθώς δρα συνεργιστικά με το ασβέστιο και παίζει ρόλο στην παραγωγή του υδροχλωρικού οξέος για να ασφαλίσει την σωστή πέψη των θρεπτικών ουσιών.

Και τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο, ο χαλκός, είναι ενεργός σε ένα ένζυμο που παράγει  τις πρωτεΐνες των ιστών, το κολλαγόνο ( και την ελαστίνη. Ο χαλκός είναι επίσης αναγκαίος για την ανάπτυξη και τη συντήρηση των οστών, των αρθρώσεων και του δέρματος. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. 

Τα παντζάρια επίσης περιέχουν ένα συστατικό την βηταϊνη μια χρωστική ουσία που εμπλέκεται σε πολλές βιολογικές λειτουργίες.
Μία από αυτές είναι η παραγωγή της χολής, ένα εξαιρετικά  αλκαλικό παχύρευστο υγρό του ήπατος που διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην πέψη και την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών. Η αύξηση της ροής της χολής βοηθά να καθαρίσει τις αποθηκευμένες λιποδιαλυτές τοξίνες από το σώμα.

Τα τεύτλα επίσης περιέχουν betalain ( μια μοναδική χρωστική που υποστηρίζει αυτό που ονομάζεται αποτοξίνωση φάση 2^η. Μια μεταβολική διαδικασία που απαλλάσσει τα κύτταρα από τις ανεπιθύμητες τοξίνες. Η betalain περιέχει ένα ένζυμο που λειτουργεί σαν καταλύτης στο κρίσιμο  βήμα αυτής της διαδικασίας (αποτοξίνωση), και διεγείρει τη συγκεκριμένη δραστηριότητα του ενζύμου.

Η βέλτιστη λειτουργία του ήπατος είναι πολύ σημαντική για την καλή λειτουργία του οργανισμού. Γι' αυτό συνίσταται δύο φορές το χρόνο να κάνουμε μια καλή αποτοξίνωση, ξεκουράζοντας το συκώτι μας.

Το θαυματουργό βότανο που σας μειώνει το άγχος

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ζούμε σε μια αγχωτική κοινωνία, και αυτό μπορεί να επηρεάσει, δυστυχώς, πολύ περισσότερα, από απλώς τη διάθεσή μας. Το άγχος είναι ένα απά τα πιο συχνά προβλήματα των καιρών. Το Άγχος δημιουργεί μια διαδικασία αύξησης της οξύτητας, λόγω της κορτιζόλης, μιας ορμόνης που παράγεται από τα επινεφρίδια. Η έκκριση της κορτιζόλης έχει ως αποτέλεσμα να χαλάει την αλκαλική / όξινη ισορροπία του οργανισμού, ακριβώς όπως όταν τρώμε πολύ όξινες τροφές.

Υπάρχει ένα βότανο που όλοι το γνωρίζουμε που μπορεί να μειώσει αποτελεσματικά το άγχος και δεν είναι άλλο από το θαυματουργό Χαμομήλι. Ένα βότανο με πολλές ιδιότητες.

Γνωρίζετε πιθανώς ότι η χρήση του στο δέρμα μας, έχει θεραπευτικά αλλά και καλλυντικά αποτελέσματα. Αλλά κάνει πολύ περισσότερα από αυτό. Η πλούσια περιεκτικότητα του σε φλαβονοειδή, βοηθά την πέψη και έχει αντιφλεγμονώδη επίδραση στον οργανισμό.
Στην πραγματικότητα η luteolin, ένα από τα φλαβονοειδή του, συμβάλλει στη βελτίωση σε ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων.

Ενεργεί σαν ήπιο παυσίπονο,  είναι αντισπασμωδικό, μειώνει τον πυρετό και έχει αντιισταμινικές ιδιότητες. Επίσης η Luteolin είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό και, όπως φαίνεται από μελέτες σε ζώα, μειώνει την αρτηριακή πίεση.

Το χαμομήλι επίσης περιέχει ένα βλαβονοειδές την απιγενίνη που ενεργεί σαν ηρεμιστικό και μειώνει το άγχος, δηλαδή ένα φυσικό ηρεμιστικό. Ένα ζεστό αφέψημα με χαμομήλι πριν πάτε για ύπνο ή οποιαδήποτε στιγμή μετά το φαγητό μπορεί να σας βοηθήσει να πάρετε ένα καλό ύπνο τη νύχτα, βοηθώντας να κρατήσει τα επίπεδα κορτιζόλης σε χαμηλά επίπεδα.

Μαντζουράνα-Ορίγανον το μάρον-Origanum Majorana

Περιγραφή: Φυτό ποώδες με πολλές παραφυάδες, με φύλλα μικρά και μυρωδάτα, συγγενικό της ρίγανης. Τα άνθη της είναι φαιά με λέπια. Ανθίζει από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο. Στην Ελλάδα υπάρχει σαν αυτοφυές ωστόσο συνηθίζεται να καλλιεργείται από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι Έλληνες το εκτιμούσαν πολύ και γνώριζαν τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε σαν αντισηπτικό. Η μαντζουράνα χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό.

Βασιλικός-Ώκυμο το βασιλικό-Ocymum Basilicum

Περιγραφή: Φυτό ποώδες μονοετές καλλωπιστικό, πολύ δημοφιλές στην Ελλάδα με φύλλα ελλειπτικά και ωοειδή και άνθη άσπρα που σχηματίζουν στάχεις στις κορφές των βλαστών. Υπάρχουν δεκάδες ποικιλίες με διαφορές στο μέγεθος και στο χρώμα του φυλλώματος. Το φυτό το βρίσκουμε σε όλη την Ελλάδα σαν καλλιεργούμενο στους κήπους και στις γλάστρες των σπιτιών για την καλλωπιστική του αξία. Ανθίζει από την άνοιξη μέχρι το καλοκαίρι ανάλογα με την εποχή σποράς. Ο βασιλικός κατάγεται από την Ινδία όπου ήταν ιερό φυτό αφιερωμένο στον Κρίσνα και τον Βισνού. Ωστόσο από την αρχαιότητα μεταφέρθηκε στην Ευρώπη όπου έγινε πολύ δημοφιλής στην λεκάνη της Μεσογείου. Στην Ελλάδα το έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν από την εκστρατεία του στις Ινδίες μεταξύ των άλλων έφερε και το του βασιλέως φυτό. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν εκτιμούσαν το φυτό καθώς πίστευαν ότι οι σκορπιοί προτιμούσαν να φωλιάζουν κάτω από τις γλάστρες του και ότι η έντονη μυρωδιά του ήταν είδος κατάρας. Τον θεωρούσαν  λοιπόν σημάδι θανάτου. Αντίθετα οι Ρωμαίοι το θεωρούσαν ερωτικό φίλτρο, σημάδι αγάπης και φυλακτό. Οι Αιγύπτιοι τον χρησιμοποιούσαν μαζί με άλλα φυτά στις ταριχεύσεις και οι Γαλάτες το χρησιμοποιούσαν σε τελετές εξαγνισμού μαζί με νερό πηγής. Πιθανόν από εκεί να κρατάει τις ρίζες του και το χριστιανικό έθιμο του αγιασμού με τον βασιλικό. Οι νεοέλληνες αντίθετα με τους προγόνους τους εκτιμούν το φυτό και πιστεύουν ότι απωθεί τα κουνούπια. Το χρησιμοποιούν μάλιστα πολύ στην μαγειρική. Ο βασιλικός χρησιμοποιείται στην κηπουρική, την αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό.

Φασκόμηλο-Ελελίσφακος ο φαρμακευτικός-Salvia Officinalis

Περιγραφή: Φυτό πολυετές με πολλά κλαδιά μέχρι 50 εκ. ύψος, ξυλώδη στη βάση τους και τρυφερά στις κορυφές. Τα φύλλά του είναι στενόμακρα μυτερά χνουδωτά και γκριζοπράσινα. Κάθε χειμώνα βγάζει καινούριους τρυφερούς βλαστούς. Στο τέλος της άνοιξης βγαίνουν τα λουλούδια με χρώμα πολύ ανοιχτό βιολετί. Το φασκόμηλο κυρίως βρίσκεται στην Νότια Ελλάδα (Πελοπόννησο- Νησιά), αλλά γενικά στη χώρα μας υπάρχουν 20 είδη φασκόμηλου. Προτιμά ηλιόλουστες περιοχές και πετρώδη, άγονα εδάφη.
Οι Κινέζοι το ονομάζουν ελληνικό βραστάρι και το θεωρούν καλύτερο από το τσάι. Οι Γάλλοι το ονομάζουν ελληνικό τσάι και το χρησιμοποιούν όπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι όχι μόνο για φαρμακευτικούς αλλά και για μαγειρικούς σκοπούς. Οι Άραβες θεωρούσαν ότι μπορούσε να θεραπεύσει τα πάντα. Στην αρχαιότητα οι πρόγονοί μας το χρησιμοποιούσαν σαν πολυφάρμακο και έχει εκθειαστεί από τον Ιπποκράτη, τον Διοσκουρίδη τον Γαληνό και τον Αέτιο. Οι Λατίνοι το θεωρούσαν ιερό φυτό και το χρησιμοποιούσαν σε τελετές. Ήταν το φυτό της αθανασίας.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: είναι τονωτικό, βοηθά στην ατονία του στομάχου, στην ελάττωση μνήμης, στο κρυολόγημα, και στην έντονη εφίδρωση.

Θυμάρι - Θύμος ο κοινός - Thymus Vulgaris

Περιγραφή: Θάμνος ποώδης πολυετής με φύλλα σχεδόν άμισχα, πράσινα, λογχοειδή με τα άκρα κουλουριασμένα προς τα κάτω. Άνθη ακραία σε χρώμα μπλε ανοικτό με ραβδωτό κάλυκα. Φυτρώνει σε άγονους τόπου σε όλη την Ελλάδα και ανθίζει Ιούνιο με Ιούλιο. Είναι το φυτό από το οποίο οι μέλισσες κάνουν το πιο ονομαστό μέλι. Η χρήση του είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι  Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν σαν βαλσαμωτικό και αρωματικό. Οι αρχαίοι Έλληνες σαν απολυμαντικό για διάφορες ασθένειες. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο σε νερό αρωματισμένο με θυμάρι, για να αποκτήσουν σφρίγος και ενεργητικότητα. Στη φαρμακευτική είναι γνωστό ως το φυτό με τις περισσότερες θεραπευτικές ιδιότητες.

Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: συνιστάται σε προβλήματα στομάχου και εντέρων, στην ανακούφιση από το βήχα, από το συνάχι και τη γρίπη, στην τόνωση του νευρικού συστήματος και ως καταπραϋντικό. Επίσης, στις περιπτώσεις πνευματικής κατάπτωσης και στο άγχος. Χαρίζει πνευματική διαύγεια και τονώνει τα νεύρα. Χρησιμοποιείται στη μαγειρική και ως αρωματικό στις ελιές.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος: βάζουμε ένα κουταλάκι του γλυκού θυμάρι σε ένα μπρίκι νερό και, μόλις αρχίσει να βράζει, το κατεβάζουμε και το αφήνουμε δέκα λεπτά επιπλέον. Το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.
Εξωτερική: χρησιμοποιείται στο λουτρό για ρευματικές παθήσεις και για ξεκούραση. Βράζουμε 100γρ. θυμάρι σε ένα λίτρο νερό, το σουρώνουμε και το ρίχνουμε στο νερό της μπανιέρας.
Βοηθά στην αντιμετώπιση της τριχόπτωσης, εξαιρετικό για τον καθαρισμό των δοντιών (οι Κρητικοί τρίβουν τα ούλα τους με θυμάρι για την αντιμετώπιση της ουλίτιδας). Στοματίτιδες και ερεθισμένες αμυγδαλές αντιμετωπίζονται με γαργάρες με αφέψημα (χωρίς μέλι).

Δυόσμος - Ηδύοσμος ο πιπερώδης - Menta Viridis

Περιγραφή: Φυτό με βλαστούς και φύλλα πράσινα. Τα φύλλα είναι ωοειδή. Τα άνθη του είναι μικρά ρόδινα ή μωβ ανοιχτό. Βγαίνουν πολλά μαζί σε στάχεις στις κορυφές των βλαστών. Είδος πασίγνωστο στην Ελλάδα όπου καλλιεργείται στις αυλές και στους κήπους  και χρησιμοποιείται στο φαγητό. Όταν το πιάσουμε βγάζει ωραίο ευχάριστο άρωμα. Υπάρχει παντού σαν καλλιεργούμενο και μαζεύεται όλο το χρόνο. Μπορούμε να  τον έχουμε πάντα φρέσκο σε μια γλάστρα ή να τον ξεράνουμε και να τον φυλάξουμε σε ένα βάζο.
Στην αρχαιότητα τον χρησιμοποιούσαν στην κατασκευή μύρου αλλά και για φαρμακευτικούς σκοπούς. Ο Διοσκουρίδης, ο Ιπποκράτης και ο Πλίνιος το ανέφεραν συχνά ως φυτό με μεγάλη φαρμακευτική αξία και ωραιότατο άρωμα. Οι αρχαίοι Έλληνες έτριβαν το τραπέζι τους με δυόσμο, πριν καθίσουν να φάνε.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: είναι τονωτικό, χωνευτικό, καταπραϋντικό του στομάχου, αντισπασμωδικό, εναντίον του λόξιγκα, βοηθά στις ημικρανίες και στον πονόδοντο, αν μασήσουμε τα φύλλα. Τα φύλλα του χρησιμοποιούνται επίσης στη μαγειρική (κεφτέδες, σάλτσες, ξίδια κ.λπ.).

Μάραθος ο φαρμακευτικός

Φυτό πολυετές, ποώδες, αρωματικό με βαθυπράσινα φύλλα και σαρκώδη ρίζα, που φτάνει τα 2μ. σε ύψος.

Οι κύριες χρήσεις του είναι στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική, την αρωματοποιία και την οινοπνευματοποιία. Από το μάραθο επίσης παρασκευάζονται φάρμακα όπως σιρόπια, ενώ λένε πως βοηθάει στην παραγωγή γάλακτος στις θηλάζουσες μητέρες. Από τους σπόρους του μάραθου, φτιάχνεται αιθέριο έλαιο.
Επίσης καταπολεμά την κακοσμία του στόματος. Στο μάραθο αποδίδονται και καλλυντικές ιδιότητες και φημίζεται για την τονωτική και αντισηπτική του δράση.
Χρησιμοποιείται για τον πόνο των ματιών, της κυστίτιδας, των αρθριτικών. Προφυλάσσει από τη γρίπη, το βήχα, τον κοκίτη, το άσθμα, τις στομαχικές διαταραχές, τη ναυτία, τους κοιλιακούς πόνους των παιδιών. Είναι ευεργετικός στα μαλλιά και αντιρυτιδικός. Βοηθάει στη χλωρίδα του εντέρου, ανακουφίζει το ευερέθιστο έντερο. Στην αρχαιότητα χρησιμοποιείτο κατά την εμμηνόρροια για τους πονόκοιλους.

Το αιθέριο έλαιο των σπόρων του, χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, ποτοποιεία και στα καλλυντικά. Λέγεται ότι έχει και αφροδισιακές ιδιότητες.
Αλοιφές που περιέχουν μάραθο χρησιμοποιούνται για εξανθήματα επειδή έχει αντισηπτικές ιδιότητες.
Περιέχει επίσης φλαβονοειδή και αντιοξειδωτικά.
Στη μαγειρική τον βάζουμε σε νηστίσιμα, στις αγκινάρες, στους ντολμάδες, στο χταπόδι, στις χορτόπιτες αλλά και σε σαλάτες, σε ελιές, τουρσιά και σε ξύδι φτιαχτό.

Διάφορες ασθένειες και τα Θεραπευτικά Βότανα τους

ΑΓΧΟΣ: Βαλεριάνα, Πασιφλώρα, Χαμομήλι, Τζινσενγκ, Τίλιο, Μελισσόχορτο, Μέντα, Λυκίσκος, Ιξός, Ανεμώνη, Σκουτελάρια, Βάλσαμο.
ΑΔΥΝΑΜΙΑ (ΑΤΟΝΙΑ): Αγγελική, Τσουκνίδα, Φασκόμηλο.
ΑΔΥΝΑΤΙΣΜΑ: Λουΐζα, Μάραθος, Αψιθιά
ΑΕΡΙΑ: Μαντζουράνα, Λουΐζα, Μάραθος, Θρούμπι
ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΕΣ: Αχιλλαία, Λάπαθο, Πολύκομπο, Τσουκνίδα.
ΑΚΡΑΤΕΙΑ ΟΥΡΩΝ: Έφεδρα, Εκουΐζετο.
ΑΚΜΗ: Εχινάκια, Τίλιο, Φυτολάκα, Χαμομήλι
ΑΜΝΗΣΙΑ: Μελισσόχορτο, Τζινσενγκ, Θυμάρι, Μαντζουράνα.
ΑΜΟΙΒΑΔΕΣ: Σκόρδο, Απήγανος
ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΔΑ: Γάλιο, Μύρο, Εχινάκια, Ύδραστις, Φασκόμηλο, Φυτολάκα, Αγριμόνιο.
ΑΝΑΙΜΙΑ: Τριφύλλι, Τσουκνίδα, Αγγελική, Λάπαθο, Κρόκος.
ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ: Τζινσενγκ, Μελισσόχορτο, Δίκταμο, Κάρδαμο σπόρος.
ΑΝΟΡΕΞΙΑ: Αγκινάρα, Αγγελική, Αψιθιά, Γαϊδουράγκαθο, Γεντιανή.
ΑΡΘΡΙΤΙΚΑ: Φασκόμηλο, Τίλιο, Σημύδα, Σπειραία, Κριθάρι, Αγγελική.
ΑΡΡΥΘΜΙΕΣ: Βίσκος, Κράταιγος, Σκόρδο.
ΑΡΤΗΡΙΟΣΚΛΗΡΩΣΗ: Ιξός, Τίλιο, Κράταιγος, Σκόρδο.
ΑΣΘΜΑ: Βάλσαμο, Ευκάλυπτος, Γλυ-κόριζα, Ρίγανη, Λεβάντα, Λομπέλια, Εφέδρα, Ινούλα
ΑΫΠΝΙΑ: Βαλεριάνα, Πασιφλώρα, Τίλιο, Λυκίσκος, Χαμομήλι.
ΑΦΘΕΣ: Αλταία, Βάτος, Τσουκνίδα, Τριαντάφυλλο.
ΒΗΧΑΣ: Βήχιο, Ρίγανη, Τσάϊ Βουνού, Βερμπάσκο, Νεπέτα, Γλυκάνισο, Μαρρούβιο, Πλάταγκο, Πριμούλα, Σύμφυτο, Ύδραστις, Ύσσωπος, Θυμάρι, Αλθαία, Ζαμπούκος, Φασκόμηλο, Πολυτρίχι.
ΒΡΟΓΧΙΤΙΔΑ: Αλθαία, Μολόχα, Βερμπάσκο, Μαρούβιο, Γλυκάνισο, Τουριλάγκο, Γλυκόριζα, Ευκάλυπτος, Θυμάρι, Κρόκος.
ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Γαϊδουράγκαθο, Άνηθος, Μάραθος, Τριγωνέλλα.
ΓΑΣΤΡΙΤΙΔΑ: Αλθαία, Μολόχα, Γερά-νιο, Φασκόμηλο, Σπειραία, Φτελιά, Σύμφυτο, Υδράστις, Χαμομήλι.
ΓΡΙΠΗ: Δυόσμος, Αχιλλαία, Εχινάκια, Καγιέν, Τσάι Βουνού, Ζαμπούκος, Σινάπι, Ύδραστις
ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ: Βασιλικός.
ΔΙΑΒΗΤΗΣ (ΣΑΚΧΑΡΟ): Αγκινάρα, Αγριμόνιο, Αμυγδαλιά, Καρυδόφυλλα, Αψιθιά, Λαγοκημιθιά, Τσουκνίδα, Μύρτιλλος, Φύλλα Ελιάς.
ΔΙΟΥΡΗΤΙΚΑ: Αγριάδα, Σκορπίδι, Γένια Καλαμποκιού, Τσουκνίδα, Λουΐζα.
ΔΙΑΡΡΟΙΑ: Σπειραία, Αλχιμίλλα, Γόμα Αραβίας, Αψιθιά, Γεράνιο, Αγριμόνιο, Σύμφυτο, Τριαντάφυλλο.
ΔΥΣΕΝΤΕΡΙΑ: Βασιλικός, Καρυδόφυλλα, Λάπαθο.
ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ: Φύλλα Αιγύπτου, Αψιθιά, Κόλιανδρος, Χαμομήλι, Μέντα, Δίκταμο, Δυόσμος, Κάρδαμο, Φασκόμηλο, Μάραθος, Γαϊδουράγκαθο, Τριφύλλι, Μελισσόχορτο, Πιπερόριζα, Άκορος.
ΔΥΣΠΝΟΙΑ: Ευκάλυπτος, Ζαμπούκος, Βασιλικός.
ΕΛΚΗ (ΣΤΟΜΑΧΙΚΑ): Μύρο, Φασκόμηλο, Χαμομήλι.
ΕΛΚΗ (ΔΕΡΜΑΤΟΣ): Καλέντουλα, Εχινάκια, Ύδραστις.
ΕΛΚΗ (ΠΕΠΤΙΚΑ): Αλθαία, Σπειραία, Χαμομήλι, Δίκταμο, Λουΐζα.
ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ: Αμυγδαλιά, Λυγαριά.
ΕΚΖΕΜΑ: Άρκτιο, Γάλιο, Τίλιο, Ίριδα, Στελάρια, Τριφύλλι, Τσουκνίδα, Ύδραστις, Χαμομήλι.
ΕΜΕΤΟΣ: Βαλλωτή, Γαρύφαλλο, Δυόσμος, Σπειραία.
ΕΜΜΗΝΟΠΑΥΣΗ: Κρόκος, Τσιμιτσιφούγκα, Λυγαριά, Βάλσαμο.
ΕΜΜΗΝΟΡΡΟΙΑ (ΕΠΩΔΥΝΗ): Ανεμώνη, Βαλεριάνα, Τσιμιτσιφούγκα, Πετασίτης, Σκουτελάρια, Τζινσενγκ.
ΕΜΜΗΝΟΡΡΟΙΑ (ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ): Απήγανος, Αχιλλαία, Λυγαριά, Φλισκούνι.
ΕΜΜΗΝΟΡΡΟΙΑ (ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΡΟΗ): Αλχιμίλλη, Γεράνιο, Ύδραστις.
ΕΞΑΣΘΕΝΗΣΗ: Νταμιάνα, Τζίντζερ, Καγιέν, Ταραξάκο.
ΕΠΙΛΗΨΙΑ: Βαλεριάνα, Πασιφλώρα, Σκουτελλάρια, Ύσσωπος.
ΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΔΑ: Ευφραγία, Καλέντουλα, Χαμομήλι.
ΕΡΠΗΣ ΖΩΣΤΗΡ: Αχιλλαία, Ζαμπούκος, Ιξός, Πασιφλώρα, Βάλσαμο.
ΕΦΙΔΡΩΣΗ: Φασκόμηλο.
ΖΑΛΑΔΕΣ: Αψιθιά, Τριαντάφυλλο.
ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ: Λεβάντα, Τίλιο, Χρυσάνθεμο.
ΗΠΑΤΟΣ (ΤΟΝΩΤΙΚΑ): Κενταύριο, Ταράξακο, Ίριδα, Αμυγδαλιά.
ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ: Γλυκάνισο, Γλυκόριζα.
ΘΡΟΜΒΩΣΕΙΣ: Αγγελική, Σκόρδο.
ΙΚΤΕΡΟΣ: Βερβένα, Βερβερίδα, Ταρά-ξακο, Λάπαθο, Γαϊδουράγκαθο, Λιναρόσπορος.
ΙΛΑΡΑ: Κολιτσίδα, Συκιά.
ΙΓΜΟΡΙΤΙΔΑ: Ζαμπούκος, Σολιντανγκο, Φυτολάκα, Χαμομήλι.
ΙΣΧΙΑΛΓΙΑ: Τσιμιτσιφούγκα, Βάλσαμο, Αχιλλαία, Μέντα.
ΙΛΙΓΓΟΣ: Μελισσόχορτο, Μαντζουράνα, Θρύμπα, Φασκόμηλο, Λεβάντα.
ΚΑΚΟΣΜΙΑ ΣΤΟΜΑΤΟΣ: Άνηθος, Μοσχοκάρυδο, Μάραθος
ΚΑΟΥΡΕΣ: Αλθαία, Σπειραία, Μολόχα, Σύμφυτο.
ΚΑΡΔΙΑ: Κράταιγος, Σκόρδο, Μελισσόχορτο.
ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ: Τζινσενγκ, Μελισσόχορτο, Βρώμη, Νταμιάνα, Σκουτελλάρια
ΚΙΡΣΟΙ: Κράταιγος, Καστανιά.
ΚΟΚΙΤΗΣ: Λομπέλια, Τουσιλάγκο, Τριφύλλι, Μάραθος, Ρίγανη.
ΚΟΛΙΚΟΙ: Αγγελική, Άνηθος, Βαλεριάνα, Πιπερόριζα, Μέντα, Κάρδαμο.
ΚΟΛΙΤΙΔΑ: Αγριμόνιο, Αλθαία, Σύμφυτο.
ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑ: Τσάϊ Βουνού, Αχιλλαία, Αγγελική, Ζαμπούκος, Ύσσωπος, Πιπερόριζα, Μέντα, Κάρδαμο.
ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΑΙΜΑΤΟΣ: Πιπερόριζα, Καγιέν, Σινάπι.
ΚΥΣΤΙΤΙΔΑ: Αγριάδα, Αρκτοστάφυλλος, Αχιλλαία, Τσουκνίδα.
ΚΥΤΤΑΡΙΤΙΔΑ: Αγριάδα, Μαϊντανός,
Κουμαριά.
ΛΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑ: Μολόχα, Βελανιδιά, Θυμάρι, Εχινάκια, Φασκόμηλο, Χαμομήλι, Αλθαία.
ΛΕΙΧΗΝΕΣ: Αχιλλαία, Καρυδόφυλλα.
ΛΕΥΚΟΡΡΟΙΑ: Αλχημίλλη, Μύρο, Ξενέκιο, Ύδραστις, Θυμάρι, Τριαντάφυλλο.
ΜΗΤΡΟΡΡΑΓΙΑ: Αλχημίλλη, Γεράνιο, Ύδραστις.
ΜΥΚΗΤΩΣΕΙΣ: Καλέντουλα, Μύρο.
ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ: Χελιδόνιο, Θούγια.
ΜΑΤΙΑ: Μποράντζα.
ΝΑΥΤΙΑ: Βαλλωτή, Μέντα, Δυόσμος, Μάραθος, Μελισσόχορτο.
ΝΕΥΡΑΛΓΙΑ: Βαλεριάνα, Ιξός, Τσιμιτσιφούγκα, Πασιφλώρα, Δενδρολίβανο, Χρυσάνθεμο, Βάλσαμο.
ΝΕΦΡΟΛΙΘΟΙ (ΠΕΤΡΑ): Αγριάδα, Αρκτοστάφυλλο, Σκορπίδι, Γένια Καλαμποκιού, Αγριμόνιο, Πολυκόμπι, Αλθαία.
ΟΙΔΗΜΑ: Ζαμπούκος, Κανέλλα.
ΟΡΑΣΗ: Μάραθος, Καρότο.
ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ: Καγιέν, Σενέκιο.
ΟΥΡΗΘΡΙΤΙΔΑ: Αγριάδα, Γένια Καλαμποκιού.
ΟΥΡΙΚΟ ΟΞΥ: Αγριάδα, Βερμπάσκο, Γένια Καλαμποκιού, Τσουκνίδα.
ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ: Χαρούπια Σπόρος.
ΟΥΛΙΤΙΔΑ: Μύρο, Φασκόμηλο, Φυτολάκα, Εχινάκια.
ΠΟΝΟΔΟΝΤΟΣ: Γαρύφαλλο, Δίκταμο, Γλυκάνισο.
ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ: Δενδρολίβανο, Ρί-γανη, Μέντα, Πράσινο Τσάϊ, Κολιανδρο, Σινάπι, Τριαντάφυλλο.
ΠΡΟΕΜΜΗΝΟΡΡΟΙΚΗ ΕΝΤΑΣΗ: Βαλεριάνα, Λυγαριά, Σκουτελάρια, Τίλιο.
ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ: Αγριάδα, Νταμιάνα, Περδικάκι, Γένια Καλαμποκιού, Πολυτρίχι, Υδράγγεια, Σερενόα, Επιλάβιο, Αμυγδαλιά.
ΠΥΡΕΤΟΣ: Αγγελική, Πιπερόριζα, Νεπέτα, Αχιλλαία, Τριφύλλι, Αγριμόνιο, Χαμομήλι.
ΠΟΝΟΛΑΙΜΟΣ: Αγριμόνιο, Αχιλλαία, Ζαμπούκος.
ΠΙΤΥΡΙΔΑ: Δενδρολίβανο, Καρυδόφυλλα, Τσουκνίδα.
ΡΕΥΜΑΤΙΣΜΟΙ: Αγγελική, Άρκτιο, Άρνικα, Αχιλλαία, Ζαμπούκος, Σπειραία, Τίλιο, Τσουκνίδα, Τριφύλλι, Χρυσάνθεμα.
ΡΙΝΟΡΡΑΓΙΑ: Αλχιμίλλη, Καλέντουλα.
ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΙΤΙΔΑ: Αγριμόνιο, Γεράνιο.
ΣΤΗΘΑΓΧΗ: Κράταιγος, Λεόνουρος.
ΣΥΚΩΤΙ: Αγκινάρα, Γαϊδουράγκαθο, Αψιθιά.
ΣΤΟΜΑΧΙ: Δίκταμο, Χαμομήλι, Μέντα, Λουΐζα, Γλυκάνισο, Κόλιανδρος, Δυόσμος, Κρόκος, Λουΐζα, Μάραθος.
ΣΤΡΕΣ: Ιξός, Χαμομήλι, Τίλιο, Σκουτελάρια, Πράσινο Τσάι.
ΤΑΧΥΠΑΛΜΙΑ: Βαλεριάνα, Λεόνουρος, Λεβάντα, Μελισσόχορτο.
ΤΡΙΧΟΠΤΩΣΗ: Δάφνη, Δενδρολίβανο, Καρυδιά, Τσουκνίδα, Φασκόμηλο, Κρεμμύδι.
ΤΥΜΠΑΝΙΣΜΟΙ: Γλυκάνισο, Δενδρολίβανο, Κάρδαμο, Κόλιανδρος, Μάραθος, Μέντα, Φλισκούνι.
ΤΡΑΥΜΑΤΑ: Καλέντουλα, Δίκταμο, Χαμομήλι, Ζαμπούκος, Σύμφυτο.
ΥΠΕΡΚΟΠΩΣΗ: Τζινσενγκ, Μελισσόχορτο, Θυμάρι, Δενδρολίβανο.
ΥΠΕΡΤΑΣΗ: Κράταιγος, Ιξός, Βαλεριάνα, Τίλιο, Φύλλα Ελιάς, Μελισσόχορτο, Σκόρδο.
ΥΠΟΤΑΣΗ: Κράταιγος, Πιπερόριζα, Κόκκινη Πιπεριά.
ΥΠΕΡΤΡΙΓΛΥΚΕΡΙΔΙΑ: Πράσινο Τσάϊ, Σκόρδο.
ΦΛΕΒΙΤΙΔΑ: Καστανιά, Ιξός, Κράταιγος, Τίλιο.
ΦΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑ: Αγριμόνιο. Φασκόμηλο, Αλθαία, Ζαμπούκος
ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ: Καρυδόφυλλα, Λεβάντα, Ρίγανη, Λάπαθο.
ΧΟΛΗ: Γαϊδουράγκαθο, Αγκινάρα, Λινάρι, Βερβένα, Ταράξακο.
ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ: Αγκινάρα, Ταράξακο, Φύλλα Ελιάς, Πράσινο Τσάϊ, Σκόρδο, Αντράκλα, Κιτρινόριζα.

Αντιμετωπίστε το άγχος…φυσικά

Το άγχος είναι μια κατάσταση σωματική ή ψυχική, η οποία μπορεί να προκαλέσει τις σωματικές ή ψυχικές αντιδράσεις του οργανισμού μας που τελικά αποβαίνουν βλαβερές για μας.
Ο λόγος για τον οποίο το άγχος μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες ψυχοσωματικές συνέπειες είναι η κινητοποίηση του συμπαθητικού αυτόνομου νευρικού συστήματος και η έκκριση κάποιων ορμονών, όπως η επινεφρίνη, η νορεπινεφρίνη και η κορτιζόλη. Οι ορμόνες αυτές σηματοδοτούν φυσικά την εγρήγορσή μας με σκοπό τη διαφυγή από κάποιον ελλοχεύοντα κίνδυνο, σε εποχές που ο άνθρωπος έδινε μάχη καθημερινά για την επιβίωσή του ρισκάροντας την ίδια του τη ζωή. Σήμερα, η αδυναμία του ανθρώπου ν`ανταπεξέλθει στις αυξημένες του υποχρεώσεις τον οδηγεί στην εμφάνιση άγχους και στην αναίτια ουσιαστικά υπερέκκριση των παραπάνω ορμονών, οι οποίες τελικά αλληλεπιδρούν με το νευρικό μας σύστημα,φθείροντας άλλα οργανικά συστήματα,όπως το ανοσοποιητικό. Καταστέλλουν, δηλαδή, την άμυνα του οργανισμού. Γι’αυτό και κάποιες από τις συνέπειες του άγχους περιλαμβάνουν ημικρανίες, εξάντληση, αϋπνία, ξηροστομία και εφίδρωση, γαστρεντερικές διαταραχές, ταχυκαρδία και σφίξιμο στο στήθος. Το πλέον ανησυχητικό όμως είναι το γεγονός ότι όταν το άγχος επιμείνει μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές διαταραχές του ψυχισμού ή στην απλούστερη περίπτωση, σε κατάθλιψη.
Οι παράγοντες που μπορεί να οδηγούν στην εμφάνιση του άγχους ποικίλλουν. Τέτοιοι είναι το έντονο φως,ο πόνος, οι ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις μας, κάποια γεγονότα της ζωής όπως ένας θάνατος ή ένα διαζύγιο καθώς επίσης και οι γρήγοροι ρυθμοί των πόλεων. Ομως, άγχος μπορεί να προκαλέσει και η έλλειψη βασικών θρεπτικών συστατικών λόγω κακής διατροφής, το κάπνισμα καθώς και η κατανάλωση κάποιων ουσιών όπως είναι το αλκοόλ.
Η αντιμετώπιση του άγχους με βάση κάποια φαρμακευτική αγωγή δεν είναι η καταλληλότερη σε όλες τις περιπτώσεις ,δεδομένων των μακροχρόνιων συνεπειών των φαρμάκων που συνήθως συνταγογραφούνται. Και αφού το στρες αφορά σε μια μεγάλη γκάμα ηλικιών αλλά και ιδιοσυγκρασιών, καλό θα ήταν η αποβολή του να περιλαμβάνει όσο το δυνατό πιο φυσικές μεθόδους, όπου βέβαια αυτό είναι εφικτό και ενδεικνυόμενο.
Τετοιες μέθοδοι περιλαμβάνουν, τόσο κάποιες τεχνικές χαλάρωσης και αυτοσυγκέντρωσης, όπως ο οραματισμός (νοερή απεικόνιση), η μουσικοθεραπεία, ο διαλογισμός όσο και τη χρήση φυσικής προέλευσης σκευασμάτων τα οποία στόχο έχουν ν’ανακουφίσουν τα δυσάρεστα συμπτώματα του στρες με όσο το δυνατό λιγότερες παρενέργειες. Τέτοια σκευάσματα είναι οι βιταμίνες, τα βότανα και τα αιθέρια έλαια.
Πιο συγκεκριμένα, ευεργετικά μπορεί ν’αποβούν τα εξής:
ΒΟΤΑΝΑ

• ΧΑΜΟΜΗΛΙ (Matricaria chamomilla), το οποίο έχει ήπιες ηρεμιστικές ιδιότητες, με όποιο συνδιασμό βοτάνων κι αν χρησιμοποιηθεί και είναι κατάλληλο και ασφαλές ακόμα και για μικρά παιδιά.
• ΒΑΛΕΡΙΑΝΑ (Valeriana officinalis),που είναι ένα βότανο με ιδιαίτερα διαδεδομένες ηρεμιστικές και σπασμολυτικές ιδιότητες,δρα υπερ της τόνωσης του νευρικού συστήματος και χρησιμοποιείται με πολύ καλά αποτελέσματα και στην αντιμετώπιση της αϋπνίας σε συνδιασμό με ΠΑΣΙΦΛΟΡΑ
• ΠΑΣΙΦΛΟΡΑ (Passiflora incarnata)που μαζί με τη βαλεριάνα,δρούν ενάντια στα συμπτώματα του άγχους και προάγουν τον ύπνο.
• ΤΖΙΝΣΕΝΓΚ (Ginseng), το οποίο χρησιμοποιείται εδώ και εκατοντάδες χρόνια ως τονωτικό και βοηθά τον οργανισμό στο να αντιστέκεται στα συμπτώματα του άγχους. Σε γενικές γραμμές πρέπει να χρησιμοποιείται περιοδικά ανα έξι με οχτώ εβδομάδες,με διαλείμματα των δύο εβδομάδων.
• ΒΑΛΣΑΜΟ (Hypericum perforatum), ένα βότανο που χρησιμοποιείται εκτενώς στην Ευρώπη στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης και μάλιστα με εξαιρετικά αποτελέσματα. Έχοντας ιδιότητες ηρεμιστικές και αναλγητικές, το βάλσαμο μπορεί να ανακουφίσει πολλά από τα συμπτώματα του άγχους, όμως δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται γυναίκες που λαμβάνουν αντισυλληπτικά ή από ανθρώπους που λαμβάνουν θεραπεία με κυκλοσπορίνες ή που πάσχουν από νόσο του ήπατος.
• ΠΙΠΕΡΙ ΤΟ ΜΕΘΥΣΤΙΚΟ (Piper methysticum), που δρα ενάντια στο νευρικό άγχος, είναι ηρεμιστικό και προάγει μια γενικότερη ευεξία.

Βότανα για αρθριτικά

Μην σας τρομάζει το όνομα της καθώς είναι πολύ ευγενική με τον ανθρώπινο οργανισμό. Η σημαντικότερη χρήση της αγριάδας είναι η διουρητική γιατί καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες. Χρησιμοποιείται επίσης για την αποβολή πετρών από τα νεφρά και τη χολή.

Το φυτό Αγριάδα στην εναλλακτική ιατρική προσφέρει εναλλακτική θεραπεία βοηθώντας παραδοσιακά να αντιμετωπιστούν προβλήματα σχετικά με αρθριτικά 

Περιγραφή: Είναι πολυετές αυτοφυές χόρτο, με πολύ μακριές περιπλεκόμμενες ρίζες. Τα φύλλα του είναι στενά, ταινιοειδή και γλαυκοπράσινα, το ύψος του κυμαίνεται από 10 έως 50 εκ. Υπάρχουν διάφορα είδη, ανάλογα με τις περιοχές-συναντάται ακόμα και σε περιοχές με υψόμετρο τα 2000μ.

Θεραπευτικές Ιδιότητες: Είναι από τα πιο χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά και συμπεριλαμβάνεται σε πολλούς συνδυασμούς για τη θεραπεία του προστάτη. Φυσικό αντιβιοτικό και από τα πιο φημισμένα διουρητικά. Είναι μαλακτικό χωρίς παρενέργειες, καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες και μειώνει τη χοληστερίνη του αίματος. Βοηθά ενάντια στους κολικούς του συκωτιού, στις πέτρες στη χολή, στη χρυσή και την κυτταρίτιδα. Δρα ως αντισηπτικό και αντιφλεγμονώδες σε ουρικές λοιμώξεις, όπως κυστίτιδα, ουριθρίτιδα, προστατίτιδα(σε άριστο συνδυασμό με Αχιλλαία), στον ρευματισμό και τα αρθριτικά τις ασθένειες του δέρματος και την ηπατίτιδα. Είναι ωφέλιμο για νεφρόλιθους και ψαμμίαση (άμμο στα νεφρά).Χρήση: Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα φύλλα και κυρίως η ρίζα της. Παρασκευάζεται ως αφέψημα.( ρίχνουμε δύο κουταλιές του τσαγιού κομμένο ρίζωμα σε ένα φλιτζάνι νερό και το σιγοβράζουμε για 10 λεπτά).

Θεραπευτικές Ιδιότητες

Η αγριάδα θεωρείται γενικά άριστο διουρητικό , που συστήνεται ιδιαίτερα στην παιδική θεραπευτική, ενώ είναι αποτελεσματική κατά της έμφραξης των αδένων και κατά του εκζέματος.
Το απόζεμα (πτισάνη) της αγριάδας (σύμφωνα με το Foureroy τα βλαστάρια και τα φύλλα είναι πιο αποτελεσματικά από τις ρίζες) είναι φάρμακο γνωστό σ ' όλο τον κόσμο, που χρησιμοποιείται για μαλακτικό, δροσιστικό , διουρητικό και αντιφλεγμονώδες, ιδιαίτερα σε οξείες αρρώστιες και διαλείποντες πυρετούς (θέρμες), γαστρεντερικές φλεγμονές, φλεγμονές των ουροφόρων οδών του προστάτη, ηπατικούς και νεφρικούς κολικούς, ίκτερους κτλ. Το απόζεμα αυτό της αγριάδας, μαζί με γλυκόριζα, χρησιμοποιείται ως αντιδιψικό , αντιπυρετικό και διουρητικό.